Dwa lata po sukcesie w konkursie na projekt Mistrzejowic zespół Witolda Cęckiewicza zwyciężył w kolejnej rywalizacji na projekt osiedla mieszkaniowego, które miało powstać niemal w samym sercu miasta. Konkurs dotyczył opracowania projektu zespołu mieszkaniowego dla około 10 tys. osób, który planowano wznieść w południowej części dzielnicy Dębniki, w bezpośrednim sąsiedztwie Wisły i Wawelu. Budowa nowego osiedla w takim miejscu była związana z trwającymi przygotowaniami do przypadającego w 1966 roku jubileuszu Tysiąclecia Państwa Polskiego. Promowane przez ekipę Władysława Gomułki narodowe święto miało przyćmić organizowane przez Kościół obchody Millenium Chrztu Polski. Symboliczna rywalizacja o rząd dusz pchnęła władze partyjne i państwowe m.in. do budowy ponad tysiąca szkół i licznych nowych osiedli mieszkaniowych noszących nazwę upamiętniającą rocznicę. Takiej inwestycji nie mogło też zabraknąć w kolebce polskiego państwa.
Budowa osiedla przeciągnęła się do 1976 roku. Ostatecznie nadano mu nazwę Osiedle Podwawelskie. Nowy zespół mieszkaniowy powstał według projektu opracowa- nego przez zespół Witolda Cęckiewicza. Kompozycja tego osiedla jest prosta i zupełnie inna niż w przypadku Mistrzejowic. Zamiast organicznego układu bloków przewidziano dwie główne osie komunikacyjne, od których prostopadle wychodzą zróżnicowane długością pasy niskiej czteropiętrowej zabudowy. W centrum układu zaplanowano pas zieleni, do którego przylegał główny zespół usługowy osiedla. Po południowej stronie na zakończeniu obu głównych ulic zaprojektowano wysokościowce.
Plany wykonawcze poszczególnych budynków zostały opracowane na podstawie typowych projektów realizowanych w innych częściach miasta. Ich przygotowanie powierzono zespołowi Marii i Jerzego Chronowskich, z którymi Cęckiewicz współpra- cował już przy realizacji założenia w Mistrzejowicach. Pomimo dyskusyjnej jakości architektury wzniesionych budynków Osiedla Podwawelskiego (ograniczanej norma- tywami i możliwościami technologii budownictwa prefabrykowanego) na uwagę zasługuje urbanistyka założenia, która wprowadzała w jego przestrzeń czytelny układ komunikacji, wyraźnie wyodrębnione centrum oraz dużo zieleni.
W 1963 roku został rozpisany zamknięty konkurs urbanistyczny na projekt Mistrzejowic, które miały być kolejnym ważnym osiedlem w przestrzeni dzielnicy. Zwycięstwo przypadło zespołowi Witolda Cęckiewicza. Po zachodniej stronie Nowej Huty wciąż funkcjonowało lotnisko wojskowe w Czyżynach, dlatego rozwój dzielnicy postanowiono skierować na północ.
Pod koniec lat 50. zapadła decyzja o zakończeniu działalności lotniska w Czyżynach oraz o przeznaczeniu otaczających je terenów na cele rozwoju nowej zabudowy. Równolegle z wydłużeniem ul. Mogilskiej i budową prowadzącej na pl. Centralny w Nowej Hucie al. Jana Pawła II ruszyła budowa osiedli mieszkaniowych – Ugorek i Wieczysta.
Osiedle przy ulicy Praskiej to największe i najbardziej kompleksowe założenie tego typu. Usytuowane w atrakcyjnej lokalizacji, niedaleko Wisły i Skałek Twardowskiego, zostało sfinansowane z funduszy Wojewódzkiego Związku Międzykomunalnej Opieki Społecznej.
Projekt został zrealizowany przez zespół Fundacji Instytut Architektury:
dr Dorotę Leśniak-Rychlak, dr Dorotę Jędruch, Martę Karpińską i dr Michała Wiśniewskiego,
we współpracy z badaczkami i badaczami: Maciejem Rodakiem, Wojciechem Pietruchą, Agatą Kokoryn, Filipem Szelą, Moniką Mazurek; koordynacja projektu: Joanna Warchoł
Projekt powstał dzięki życzliwości i współpracy: Muzeum Krakowa, Muzeum Nowej Huty / oddział Muzeum Krakowa, Ośrodka Kultury im. C.K. Norwida, Klubu Kuźnia / oddział Ośrodka Kultury im. C.K. Norwida, Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej
Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
Dofinansowano ze środków
budżetu Państwa
Edukacja Kulturalna
Osiedla mieszkaniowe Krakowa.
Społeczna i architektoniczna
historia miasta
Dofinansowanie:
81 000 zł
Całkowita wartość:
103 500 zł
Data podpisania umowy:
09.2024